Najlepsze filmy o porwaniach na Netflixie

„Pokój” (2015) – reżyseria: Lenny Abrahamson

Opowiada historię Joy (Brie Larson) i jej syna Jacka (Jacob Tremblay), którzy zostali uwięzieni przez psychopatę w niewielkim pomieszczeniu przez kilka lat. Joy została porwana jako nastolatka i Jack urodził się w „pokoju”. Matka stara się zapewnić synowi jak najbardziej normalne życie, pomimo okropnych warunków, w jakich żyją. W końcu obydwoje postanawiają spróbować uciec, by uwolnić się od swojego oprawcy i odkryć świat na zewnątrz. Film porusza tematy więzi między matką a dzieckiem oraz przetrwania w ekstremalnych sytuacjach. Za swoją rolę Joy, Brie Larson zdobyła Oscara, Złoty Glob i BAFTA dla najlepszej aktorki. Warto obejrzeć „Pokój” ze względu na wyjątkowe kreacje aktorskie oraz oryginalną i poruszającą historię.

„Prisoners” (2013) – reżyseria: Denis Villeneuve

Thriller opowiadający o zaginięciu dwóch małych dziewczyn podczas Dnia Dziękczynienia. Ojciec jednej z nich, Keller Dover (Hugh Jackman), podejmuje desperackie poszukiwania ze wsparciem detektywa Loki (Jake Gyllenhaal). Kiedy śledztwo nie przynosi odpowiedzi na pytanie o miejsce pobytu dziewcząt, samodzielnie postanawia próbować je odnaleźć. Film koncentruje się na emocjonalnych relacjach między bohaterami oraz niemoralnych wyborach, które podejmują. Znakomite kreacje aktorskie Jackmana i Gyllenhaala sprawiają, że film jest porywający i trzymający w napięciu od początku do końca. „Prisoners” warto obejrzeć przede wszystkim ze względu na niezwykłą atmosferę, zdolności reżyserskie Villeneuve’a i doskonałe aktorstwo dwójki głównych bohaterów.

„Gone Girl” (2014) – reżyseria: David Fincher

Na podstawie popularnej powieści Gillian Flynn, thriller opowiada historię Nicka Dunne’a (Ben Affleck), którego żona (Rosamund Pike) tajemniczo znika. Śledztwo policji ujawnia wiele tajemnic mrocznej strony małżeństwa Dunne’ów oraz coraz większe dowody wskazują na Nicka jako sprawcę porwania. Film utrzymany jest w napięciu przez liczne zwroty akcji oraz przemyślane sceny flash-back, które odsłaniają historię tamtego dnia. Reżyseria Finchera utrzymuje widza w nieustannym napięciu i czyha na wartości moralne swoich postaci. „Gone Girl” warto obejrzeć ze względu na interesujący i zaskakujący scenariusz, doskonałą reżyserię Davida Finchera oraz porywającą aktorstwo głównych bohaterów.

„Kiedy zgasną światła” (2016) – reżyseria: David F. Sandberg

Film opowiada historię młodej kobiety, Rebecce (Teresa Palmer), która wraz ze swoim młodszym bratem dekonstruuje tajemniczą przeszłość ich rodziny, odkrywając tajemnicę ukrytą przez ich matkę (Maria Bello). Straszliwe zjawisko z dzieciństwa dziewczyny powraca i terrorysta rodzeństwo, a istota duchowa widoczna tylko w ciemności. Film to inteligentny horror, który serwuje dawkę napięcia oraz wizualno-mrocznego efekty. Sandberg skutecznie gra na strachu widza przed ciemnością, umiejętnie mieszając jump scares z bardziej subtelnymi momentami grozy. Warto obejrzeć ten film, jeśli poszukujesz solidnego, intrygującego horroru utrzymanego w duchu klasyki gatunku.

„Don’t Breathe” (2016) – reżyseria: Fede Alvarez

Historia trojga młodych ludzi, którzy postanawiają obrabować dom ślepego weterana (Stephen Lang) z nadzieją na łatwy łup. Okazuje się jednak, że pokrzywdzony mężczyzna to zdeklarowany psychopata skrywający ogromne tajemnice. Film to trzymający w napięciu thriller, w którym młodzież przekształca się z oprawców w ofiary walki o własne życie. „Don’t Breathe” posiada wiele zwrotów akcji utrzymujących widza na krawędzi fotela oraz całkiem zabawy z wręcz klaustrofobiczną atmosferą. Warto obejrzeć ten film ze względu na klimatyczność, niesamowite aktorstwo oraz solidne realizacje w reżyserii Alvareza.

„Goodnight Mommy” (2014) – reżyseria: Severin Fiala, Veronika Franz

Austriacki horror opowiada historię bliźniaków, którzy zapewniają inną osobę zamieniają ze swoją matką po jej powrocie do domu po operacji plastycznej. W miarę jak sytuacja staje się coraz bardziej niepokojąca, synowie podejmują drastyczne działania, by wydobyć prawdę od kobiety, za którą się kryje. „Goodnight Mommy” pełnia przerażających zdjęć i mocne sceny będą captivate tymczasem być nadal subtelnej i intrygujące. Ten film jest naprawdę dobry dla entuzjastów horror, którzy są zainteresowani oryginalnymi historie w oczekiwany gatunek.

„Berlin Syndrome” (2017) – reżyseria: Cate Shortland

Film opowiada o młodej australijskiej fotografce (Teresa Palmer) podróżującej po Berlinie, gdzie ostatecznie zaczyna romans z nauczycielem miejscowej szkoły (Max Riemelt). Na pierwszy rzut oka wszystko się układa, jednak okazuje się, że mężczyzna więzi kobietę w swoim mieszkaniu. „Berlin Syndrome” jest trzymającym w napięciu thrillerem, który porusza temat relacji między ofiarą i oprawcą oraz przetrwania w sytuacjach ekstremalnych. Duet głównych bohaterów jest niewiarygodnie życiowy i przekonujący. Warto obejrzeć ten film, aby zobaczyć chwytającą historię oraz znakomite wykonanie aktorskie obu protagonistów.

„Hounds of Love” (2016) – reżyseria: Ben Young

Film opowiada historię Vicki Maloney, młodej dziewczyny, która zostaje uprowadzona przez przerażający małżeństwo, które się pyszni maltretowaniem i mordowaniem dziewcząt. Jej porwacze, John i Evelyn White, to psychopatyczna para z sąsiedztwa, którzy terroryzują okoliczną społeczność. Film skupia się na przetrwaniu Vicki i jej próbach ucieczki. Atmosfera filmu jest niezwykle mroczna i pełna napięcia. Ben Young, twórca filmu, uważnie radzi sobie z tematem, nie wpadając w dziurawe, przerysowane portrety psychopatów. Wyróżnia się wyjątkowo przemyślaną realizacją oraz świetnymi kreacjami aktorskimi. Warto obejrzeć „Hounds of Love”, aby zobaczyć dobrze zrealizowany thriller psychologiczny o tematyce porwań, w którym dreszcz emocji i trudniejsze tematy są przedstawione w sposób przemyślany i odpowiedzialny.

„Cloverfield Lane” (2016) – reżyseria: Dan Trachtenberg

Film rozpoczyna się, gdy główna bohaterka Michelle budzi się po wypadku samochodowym i znajduje się w piwnicy domu, gdzie mężczyzna o imieniu Howard twierdzi, że uratował ją przed śmiercią. Chociaż Howard twierdzi, że zewnątrz został wyemitowany śmiercionośny gaz i że powietrze jest zabójcze dla ludzi, Michelle nie jest pewna co do prawdziwości jego opowieści. Stopniowo uczy się żyć z Howardem i innym mieszkańcem bunkra Emmettem. Akcja filmu toczy się w mrocznej atmosferze i pełna jest nagłych zwrotów akcji oraz narastającego napięcia. Mimo że jest to kontynuacja serii Cloverfield, można śmiało powiedzieć, że 10 Cloverfield Lane to bardziej intymne, psychologiczne dzieło niż oryginalny film. Warto obejrzeć ten tytuł, gdyż dla wszystkich fanów thrillera i sci-fi dostarcza naprawdę interesującej fabuły oraz znakomite aktorstwo, szczególnie od strony Johna Goodmana jako Howarda.